Ja mensen, het is feest! Veertig jaartjes jong ( of toch zo ongeveer) gaat mijn Gitzo Studex rond deze tijd moeten zijn. Voor wie niet vertrouwd is met fotomateriaal en in het bijzonder statieven: de Gitzo Studex is de koning onder de statieven... althans dat was ie dus 40 jaar geleden. Hij is zwaar, lomp, koud, en in dit geval lelijk en volop misbruikt in zijn lange carrière. Alle hoeken en kanten van aardappel verwerking tot kerncentrales heeft ie gezien. Steeds zonder morren deed ie netjes zijn werk, gromde nooit als ie hardhandig in de auto gegooid werd, kloeg nooit wanneer ie tot de knietjes in het water stond en heeft talrijke valpartijen overleefd ( ik ga ervan uit dat het een hij is, zo een slechte behandeling zou je een dame toch niet willen aandoen). Ondertussen is hij natuurlijk reeds vervangen door een jonger mooier model, misschien zelfs een dame want ze is van een kwetsbaar materiaal gemaakt dat licht, mooi, warm en vooral respect afdwingt door haar mooie vormen: het carbonstatief. Maar in geval van hard labeur staat ie nog steeds paraat en bewijst hij nog steeds zijn trouwe diensten.
Waarom nu deze ode aan het statief zal u denken? Wel, heel simpel. In een tijd waar alles zo snel vervangen wordt, dingen zulk een korte levensduur hebben is het heerlijk om eens te zien hoe het ook anders kan. Simpel en degelijk gebouwd, standaard materialen en vooral oerdegelijke kwaliteit die een mensenleven meegaat.
Comments